YAMYAM VE AVCISI
…
Kadir, yaşadığı her olayda hayatı yenidensorguluyordu. Bir gün kulübün kapısında durup dururken vicdanı sızladı.Kaybedip gidenin içindeki acı yüzüne işlemişti. Onu tanıyordu. Çocukları vardı,biliyordu. İyi kazanan bir esnafın burada ne işi vardı?
Kadir adamın ardından bakarken, babasının mesleğini,evinde yediği tek bir lokma ekmeği bile düşündü. Farkında olmadan içindekiyargıç onu pis bir aşağılık duygusuna sokmuştu. Kadir o gün kulübünmerdivenlerinde bir karar verdi. O, bu işi yapmayacaktı.
….
Ömür, Kadir'i bir süre daha merdivenlerde içindekiyargıçla yalnız bıraktı. Kendisini uzunca bir düşün denizine saldı. Yamyam’ınderisini yüzdüğü o küçücük mekânda ve sabahın beşinde… Kadir adamınarkasından bakarken, Ömür'ün elinde usunun bıçağı, adamın bıraktığı boşluğakondu ve durdu. Kadir'e bakıp kendi kendine konuştu, "Her işin kendi içinde bir ahlakı vardır. Vakti gelince nasılsaöğrenirsin!”
“Yamyam” merdivenleri geriye doğru ağır ve yorgunadımlarla çıkarken, “Avcısı” da onu seyrediyordu.
